Onların süslenip püslenmelerine gerek yoktur, her zaman, doğal ve oldukça da sadedirler. Fakat her yerde her an, hemen fak edilirler. Çünkü onların gözlerine ve yüzlerine, tertemiz yüreklerinden, öyle bir ışıltı yansır ki, onları herkes güzel, sevimli ve sempatik görür..

Konuyu daha fazla uzatmadan, Bir Güzel İyi İnsandan bahsedeceğim.

Onun, iyi bir insan olduğunu, babacan, merhametli ve şefkatli bakışlarından ve tavırlarından zaten biliyordum. Başka bir yazımda da yer vermiştim bu güzel iyi insana.

Ancak geçen gün şahit olduğum, yaptığı bir iyilik karşısında hayran oldum, özendim Ona ve “keşke bu iyiliği ben yapabilseydim ve o iyiliği yapmanın hazzını ben yaşasaydım” dedim kendi kendime.

Geçenlerde Çekirge Devlet Hastanesi’nin üst tarafında, otobüs duraklarındaki, Durak Büfenin arka tarafında oturuyordum. Büfenin sahibi Zülfükar Hocam ve buranın çok değerli çalışanı, genç ve oldukça yakışıklı olmasının yanı sıra, çok efendi, saygılı, ağırbaşlı ve çalışkan Emircan, Büfenin dar alanında müşterilerine hizmet sunuyorlardı.

O sırada genç bir kız dikkatimi çekti; büfenin önünde yer alan çikolatalara bakıyor ve şımarıkça ondan isterim, bundan isterim diyor, annesi ise, kızım bırak onları diyerek elindeki bir çikolatayı gösterip şunu alıp gidelim diyordu.

Kız ise, şımarıkça, “benim karnım aç” diye bağırmaya başladı! On beş yaşlarındaki bir kıza bu hareketleri yakıştıramıyor, içimden kızcağızı kınıyordum!

O sırada Zülfikar Hoca, “Kızım masaya otur, istiyorsa sana tavuk döner, istersen tost hazırlatayım” diye içeriden seslendi! Kız, yine şımarıkça hemen masaya oturdu ve “ben tavuk döner istiyorum” diye bağırdı!

Kızın hareketlerine biraz daha dikkat edince, engelli olduğunu fark ettim ve az önce kızcağızı, şımarıklıkla suçlayarak kınadığım için üzüldüm ve kendimden utandım.

Zanna dayalı karar vermenin ve yargıda bulunmanın ne kadar yanlış olduğunu ve insanın pişman olup üzülmesine hatta mahcup olmasına sebep olabileceğini de hatırlattı bu durum bana!

Zülfükar Hocanın, kıza masaya oturmasını ve kendisine tavuk döner veya tost yaptıracağını söylemesi karşısında, kızın annesi mahcup bir tavırla, “teşekkür ederim, biz sadece şu çikolatayı alacağız, başka bir şey istemiyoruz, dedi.

Hoca, şefkatle, “sende otur ablam, ben ısmarlıyorum, ne istiyorsan söyle sana da yaptırayım” diyerek anneyi de kızının yanına oturmaya ikna etti. Sonra içerden kıza seslendi, “kızım içecek ne istersin, ayran veya meşrubat, ne istiyorsan söyle verelim!”

İşte Zülfükar Hocamın bu tavrını görünce, sevindim ve şükrettim. Çok şükür ki iyiler var. Yüce Rabbimiz, iyileri daha çok eylesin ve bizleri de, çocuklarımızı ve sevdiklerimizi de iyilik eden, iyilik gören, iyi huylu iyi güzel kullarından eylesin diye de dilekte bulundum.

Aslında insanoğlu özünde iyi, yani temiz olarak dünyaya gelmiştir. Fakat yaşam yolunda bazı insanlar, bir şekilde kirlenmişler ve kirlendikçe kirletmişler! Rabbimiz onlarda

İsmail Hakkı Kavurmacı