Mahfel, Bursalıların en önemli buluşma adresi!

Sloganı, “Bir Bursa Klasiği”.  Bu sloganı bulanlar, ne kadar doğru, ne kadar özgün bir tespitte bulunmuşlar, tebrik ediyorum.

Bursa’nın tam orta yerinde, Kadim Bursa’nın merkezi sayılabilecek bir konumda, gürül gürül akan Gökdere’nin kıyısında, yaklaşık 150 yıllık nezih bir mekân..

150 yıllık geçmişinde birçok farklı amaçlarla kullanıldığını görüyoruz.

1870’lerde gayrimüslimler tarafından Vorpahnam Gazinosu adıyla işletilmekteymiş.

 Türklerin eline geçince ‘Cumhuriyet Aile Çay Bahçesi’ adını almış.

12 Kasım 1913’te, Türk Ocağı’nın Bursa Şubesi’nin kuruluş binası olmuş.

İşgal yıllarında Yunanlılar tarafından kapatılan ve iki buçuk yıl kapalı kalan Bursa Türk Ocağı, Ekim 1922’de İsmet Paşa, Hamdullah Suphi, Türk Ocağı Bursa Şube Başkanı ve Bursa Milletvekili Muhittin Baha Pars, Yahya Kemal Beyatlı’nın da katıldığı bir törenle yeniden faaliyete geçmiş. Türk Ocağı Bursa şubesi daha sonra mektep olarak da hizmet vermiş ve Latin harflerinin kabulünden sonra burada vatandaşlara Türkçe öğretilmiş. Bursa Türk Ocağı’na ev sahipliği yapan Mahfel, o dönemlerde kurtuluş çarelerinin arandığı, siyasal görüşlerin tartışıldığı bir merkez halini almış.

1922 yılında Rıdvan Bey (Akçaylı) isminde bir girişimci Mahfel’in işletmeciliğini üstlenmiş ve Cumhuriyet Aile Gazinosu olarak bilinen Mahfel artık Rıdvan Bey’in Kahvesi olarak anılmaya başlanmış. Rıdvan Bey’in vefatının ardından damadı Hüseyin Bey (Oganer) mekânı işletmeye devam etmiş. 1967’de işletmeciliği Osman Enver Özer devralmış. 1956’da da bina ve eklentileri İşçi Sigortaları Kurumu’nun mülkiyetine devredilmiş ve uzun süre kahvehane-kıraathane olarak kullanılmış.

Mahfel, 1950’li yıllarda emeklilerin, özellikle de emekli subayların toplantı yeri haline gelmiş. Hatta bir ara Eski Muharipler Derneği’nin merkezi olmuş. İşte o dönemlerde ‘toplanılan yer’ anlamına gelen “Mahfel” ismini almış.

Böylece zaman içerisinde, Vorpahnam Gazinosu, Cumhuriyet Aile Çay Bahçesi ve Rıdvan Bey’in Kahvesi olarak adlandırılan bu mekân bu defada Mahfel olarak adlandırılmış.

Mahfel şuan yaklaşık 150 yaşında! Bu 150 yıllık zaman dilimi içerisinde başından çok şeyler geçmiş, çok şeyler görmüş, çok büyük sıkıntılar-felaketlerde yaşamış!  1984 yılında yağan karın ağırlığına dayanamayarak çatısı çökmüş, yerle bir olmuş. Onarılıp ayağa kaldırılmış. 18 Ocak 1999’da çıkan bir yangınla neredeyse küle dönmüş!

1980’de “Korunması Gerekli Kültür Mirası” olarak tescillenen ve aslına uygun olarak yeniden inşa edilerek 2001’de yeniden hizmete açılan Mahfel’i, 2013 Yılında Bursa Büyükşehir Belediyesi devralarak, BURFAŞ kalitesiyle Bursalıların hizmetine sunmuş.

Şimdilerde Mahfel cıvıl cıvıl, ışıl ışıl..

Günün her saati, Mahfel’de ayrı bir güzel. Asırlık ağaçların gölgelediği ön bahçesi, balkonu ve otantik iç salonu; mütevazı, vakur ve asil görünümüyle,  Bursa’ya değer katan, Bir Bursa Klasiğidir Mahfel. Çayı-kahvesi ve Bursa’ya özgü şerbetleri de bu nezih mekâna yakışır hoşlukta.

Mahfel’de benim gözdem Derebahçedir! Bir yanından gürül gürül Gökdere akmakta, üst tarafı Bursa’ya has zümrüt yeşili ağaçlar, yeşilliklerle dere boyu, diğer yanı Mahfel’in otantik-mütevazı hoş binası ve önünde Setbaşı Köprüsü üzerinden akan yoğun insan-araç trafiği. Bu yazıyı hazırlayıp-fotoğraflar çektiğimde, Dere Bahçe bu sezon henüz hizmete açılmamıştı. Düzenleme çalışmaları yapılmaktaydı.      

Mekânları değerli kılan birçok etken vardır; mimarisi, hikâyesi, sundukları hizmet kalitesi, ürünleri, müşterileri ve sahipleri ya da burayı işletenlerin kimlikleri gibi! Mahfel’in hikâyesinde okumuştuk, bir dönem “Rıdvan Beyin kahvesi!”  olarak, işleten kişinin ismiyle anılmış burası.

Mahfel, yıllarca Bursalıların buluşma merkezi olmakla beraber Bursa’yı ziyaret eden yazar ve sanatçılarda mutlaka bu mekâna uğrayıp çay-kahve içmişlerdir.  Dolayısıyla Mahfel çok özel misafirlerde ağırlamanın gururunu yaşamakta.

Bursa Büyükşehir Belediyesi, Mahfel’i övgüye şayan bir güzellikte düzenlediği gibi buraya yönetici olarak Bursa’nın sevilen, en renkli şahsiyetlerinden nam-ı diğer Rod Macit, Macit Tunalı Beyefendiyi görevlendirmekle de çok isabetli bir seçim yapmıştır. Şehrin klasiği namına değer görülmüş bir mekânı, pozitif enerjisiyle, bilge kişiliği ve şık giyimiyle Şehrin klasikleşen insanlarından birisine emanet etmek gerçekten övgüye değer bir ince düşüncenin ürünüdür.

Macit Tunalı, 1958 yılında, henüz iki yaşındayken ailesiyle beraber Kosova’dan Bursa’ya gelip yerleşmişler. Bursa’da İmam Hatip Lisesinde öğrenciyken, dansa duyduğu ilgiden dolayı okul yerine daha çok dansa gidermiş. Daha sonra Bursa’da bir dans grubu kurmuşlar, ardında da 1982 yılında, o dönemin çok popüler olan Tolgahan Dans Grubuyla çalışmaya başlamış. Yine o dönemlerde TRT’de yayınlanan ve çok sevilen Komedi Dans Üçlüsünde yer almış ve birçok sanatçıyla da dostluklar kurmuş.   

Macit Tunalı,  İngiliz poprock ve blues-rock sanatçısı Rod Stewart benzemesinden ya da Rod Steward’ın Macit Beye benzemesinden dolayı Rod Macit namıyla anılmaktadır!

Macit Tunalı, yukarıda da belirttiğim gibi şık giyimiyle, hareketli, renkli yaşantısıyla çok popüler ve sevilen, sayılan bir şahsiyet. Ancak onun sevilip-sayılmasını sağlayan tabi ki sadece şık giyimi değil; sevecen, hoşgörülü ve pozitif enerjisiyle çevresine ışık saçmakta. Sohbetlerinde, sempatik üslubu ve dervişane deyimlerle insanların gönüllerine hitap etmekte.

Rod Macit’in, şık-düzenli giyiniş tarzına bakanlar kendisini çok zengin zannediyorlar.  Bunun ipuçlarını da veriyor sohbetlerinde. Onun zenginliği gönlünde, O bir gönül zengini! Zamanında rahmetli Öztürk Serengil’le de dostluğu olmuş ve şık giyinmekle ilgili sorulara O’nun bir sözüyle cevap veriyor; “Evladım cepte mangırın olmasa da façan hep düzgün olsun!”

Çalışanları da Macit Beyi seviyorlar. Sorunlarıyla, sıkıntılarıyla ilgilendiğini ve kendilerini sıkmadan severek, isteyerek işlerini en güzel şekilde yapmaya yönlendirdiğini söylediler.  

Şimdilik Mahfel hakkında söyleyeceklerim bu kadar, daha fazlası fotoğraflarda ve çok hoş müziklerle hazırladığımız videoda.