Hayrola millet... Bu ne hal? Efkârlı gördüm bugün sizleri...

Oysaki umuttan bir yol var önümüzde. Gayret taşlarıyla döşeli, dua direkleriyle aydınlanan bir yol... Aydınlık mazinin, geleceğe takdim edildiği bir mücadelenin günlükleriyle işlenmiş bir yol... Umut, karıncanın yükü olmasaydı eğer taşıdığı su ona ağır gelirdi... Hakikati şakıyanların yükü umuttur. Ve umuttan güzel yük mü olur?

Yıllarca bu milleti hor gören, küçümseyen, basite alan veya batıya köleliği kanıksamış, kendini bu hizmetkârlıkta vazifelendirmiş birileri ile bitmek bilmez bir mücadelenin başarısı, taşınan umutların birer emanetidir. Başarı, umutlarla taşınan bir emanettir...

Yada umut bir mesuliyet midir? Temsil ettiğiniz kimliğe karşı mesuliyet... Giyindiğiniz hırkaya, taktığınız rozete, taşıdığınız tesbihe karşı mesuliyet...

Ecdadın mirasından haberdar, hakkı ve adaleti savunan ve cihana şifa olmayı gaye edinenlerin, bir zamanlar yaşadığı zorlukları, çektiği acıları unuttuk mu? Muştu öncesi sabrın ve samimiyetin sınandığı anlardı bunlar... Cepheyi terk etmek kadar ağır bir ihmaldir umutsuzluk... Lakin Aksiliklerle, zorluklarla karşılaştıklarında gözlerindeki ışıltı zinhar eksilmedi.

Umutlu olmalıyız. Çünkü bu samimi, gönül insanlarından oluşan, salih milletle oyun olmayacağını herkes bilecek. Millete ait değerleri hiçe sayıp, tüm değer yargılarını yozlaştıran, yozlaştırmaya yeltenen veya bu değerlerle kavgaya girişen herkes boyunun ölçüsünü alacak. Değer yargılarımızla çatışmayı göze alan zümreler,çoktan boşa hevesler dizisinde yerini aldı bile. Artık herkes bu milletin ne söylediğini dinleyecek, öyle söze girecek. 

Medeniyet algısı güçlü, gönül evreninde zamanı ve mekânı kendine emanet edinmiş, sinir uçları değer yargılarına karşı oldukça hassas, adeta mücevherat olan insanlarımız sıranın kendilerine geldiğini çok iyi biliyor.

Bizim yoğrulduğumuz medeniyet şarkıları, gecenin karanlığını siyaha esir düşürmez. Bilmeliyiz... Gayret, sebat, sükût en güzelinden mirastır.

Biz, fakirliğin ziynetini sabır, zenginliğin ziynetini şükür biliriz, Hz. Ali oluruz.

Bir yükü ortadan kaldırır kendimizden veririz, Bilal hür olur biz Hz. Ebubekir oluruz,

Görmeyiz edebimizden kendimize bile bakmayız, Hz. Osman oluruz.

Ölçüye hakkıyla uyarız, bir izi takip ederiz.. Bir izden yürürüz, Hz. Ömer oluruz. 

Bizim varlığımız öyle bir medeniyetle yoğrulmuştur ki gecelerimiz örtüdür, karanlık değil.

Rabbim gecemizi gündüze, günümüzü aydınlığa ulaştırsın...