Fotoğraf çekimi için gittiğim tüm şehirlerde mezarlıklarıda ziyaret etmeyi severim.

Şehrin gerçek sahiplerine, Dualarımı Fatihalarımı hediye olarak bırakır dönerim. Rabbim kabul buyursun benim dualarımı ve cümle ziyaret ehlinin dualarını amin.

                                                                                                                  Bursa’da ikame ediyorum ve Bursa mezarlıklarında yatan bir yakınım yok. Ben Ankara’nın gurbetçisiyim. Belki de hep bundan oralarla hemhâl olmam. Uzakları yakın etme hissi. Oralarda şifa bulmak için giderim.

Özellikle Emir Sultan Hazretlerinin bulunduğu alandaki kabristana ve Pınarbaşı Mezarlığına.

Huzur ve hüzün buralarda. 

Hissettiğim şu ki; yeni yapılan beyaz blok mermerlerden ziyade, insanı adeta sessiz, hüzünlü ama sıcak bir tebessümle karşılıyor. HOŞGELDİN Şifanur diyip buyur ediyor. Eski taş mezarlıkları bana evimdeymiş hissi veriyor buralar.

Mezarlıklar bu anlamda bir toplumun uygarlık düzeyini gösteren, rengini en iyi anlatan yerlerdir bana göre. Görülen o ki, Her medeniyetin kendine has mezarları var. Ve bu mezar taşlarında binlerce hayatlar yaşıyor...

Uzun soluklu mezarlık ziyaretlerim neticesinde İzlenimlerimi soracak olursanız; kabristanlarımız içler acısı durumda.

Hele eski mezar taşlarına karşı saygısızca, kendini bilmezce hoyratça tavırlarımız çok fazla.

Eskiler ölümü gülerek asli vatanımıza gidişin bir kapısı olarak görürlerdi. Ve normal olguyu yattıkları yerden belli ederlerdi.

Yüzlerce mezar taşı incelemelerim üzere gördüğüm şu ki, eski mezar taşları estetik ve güzellikte olduğu kadar, bilgi ve ilim noktasında yaşayan bir canlı kitap kütüphane hükmündeydi.

Her şeye rağmen geçmiş yılları hatırlayanlar buradaki taşların nefasetini, kadın,erkek, çocuk, genç yaşlı, evli bekar, yeni doğmuş, asker, memur, alim, yüzlerce çeşit bilgi birikim taşlara işlenir, şiirler sözlerle bezenir adeta yaşayan bir tarih olarak karşımıza dimdik çıkardı.

Şimdi tüm şahidelerin hatıraları gözümüzün önünde bir bir yağma ediliyor.

Bunlar kim bilmiyorum ama bildiğim ve gördüklerimi sayacak olursam olay belki tedaviye açık bir hal alır.

Mezar taşı antika meraklıları, yabancılar, bilahare bu işi zevk edinen yerli görgüsüzlere bu mezarlık restorasyon işleri devrediliyor. Camilerin restoratörleri mesela, kolay taşınsın diye Mezar taşlarını sözde numaralarken kırıp koyuyorlar.

Tahribat ve yağmalama had safhada yapılıyor. Ve sessiz çığlığı duyan ne yazık ki olmuyor.

Eskiden Baş taşları çöken toprakla yana yatar veya devrilir ama doğrusu kimsenin taş yağmaladığı söylenemezdi. Şimdi konuşan konuştuğu ile kalıyor.

Tarihimizin en çileli mirasları olan mezarlarımıza sahip çıkalım. Koruyup kollayalım...

Şifanur ÖZÇELİK ŞİRİN